فرصت‌های مناجات که با بازارگردی از بین می‌رود/ ارزی که با عرض از کشور خارج می‌شود

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بسیج اصناف اردبیل، این روزها خزانه رحمت الهی برای موحدان گشوده شده تا هر کس در حد وسع، سرمایه جاودانی برای خود ذخیره کند، اما برای این سرمایه‌گذاری معنوی چه خطری بالاتر از، از دست دادن فرصتی محدود که خداوند برای تطهیر روح در اختیار زائران قرار داده است. فرصتی که نه تنها 70 میلیون ایرانی بلکه تمام مسلمانان جهان آرزوی وصال به آن را دارند. اما موضوعی که در این سفر معنوی گریبانگیر زائران ایرانی است از دست دادن فرصت مناجات با بازارگردی هایی است که برای خرید سوغات انجام می دهند. حاجیانی که تبرک را بهانه فرصت سوزی در بازارگردی‌های عربستان می‌دانند. اما نکته جالب توجه این است که بازاریان مکه و مدینه نیز در این سالها، علاوه بر زبان عربی، خود را به زبان فارسی نیز مجهز کرده اند. آنها خوب می دانند اگر چه زائران ایرانی یک بیستم حاجیان را نیز تشکیل نمی دهند ولی بعد از شهروندان عربستان، اولین مشتریان بازارهایشان، ایرانی هستند. مشتریانی که هم فرصت عبادت را و هم ثروت کشور را برای خرید کالاهای بنجل، به باد فنا می دهند. در این میان طبق گزارشهایی که در رسانه ها مطرح می‌شود در اطراف مسجد النبی که میلیون‌ها مسلمان آرزوی حضور در آن را دارند، دست فروشانی حضور دارند که زودتر از نمازگزاران بساط خود را پهن می کنند تا بتوانند وسایل و کالاهای خود را بفروشند که در واقع هدف آنها نیز مشتریان ایرانی است؛ مشتریانی که علت شوق خرید کالاها را تبرک دانستن آن می دانند. خریدهایی که مقام معظم رهبری فرمودند" اینهایی که می خرید تبرک نیستند و شما ارز و عرض خود را میریزید". بهایی که زائران ایرانی در این سفر می‌پردازند نه صرف پول، بلکه فرصتی است که با هیچ کالایی قابل معاوضه نیست. اما بخش دیگر این قضیه شاید مربوط می‌شود به بستگان و خویشان زائران و مسئله متقاعد کردن آنان در خرید سوغاتی، که لازم است آنها نیز بدانند، سوغات معنوی که حجاج برای آنان در این سفر می آورند بسی افزونتر از مادیات است. براساس آمار، امسال 64 هزار زائر ایرانی مشرف به حج تمتع می‌شوند که اگر هریک از آن‌ها یک میلیون تومان صرف خرید کالا کنند رقم شگفت انگیزی خواهد شد که از کشور خارج می‌شود. و البته شاید زائران، اگر قبل از سفر خود کالاهای ایرانی را از تولید کنندگان خودی تهیه کنند بهترین روش باشد برای اینکه هم ثروت کشور خارج نشود، هم فرصت زیارت از بین نرود، هم بستگان راضی شوند و هم به پویایی اقتصادی کشور کمک کنند. یادداشت از مصطفی محمدی انتهای پیام/م