مردی که با شغلش کِیف می‌کرد!
معمار هم باشی «لُرزاده» باشی! آن قدر زیبایی بگذاری روی زیبایی که با چشم‌ها و قلب‌ها سخن بگوید. بیش از این هم می‌توان بود؛ می‌توان شغل و مهارتی داشت و نامی بلندتر از آن. می‌توان «لُرزاده» بود؛ بالاتر از معمار.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بسیج اصناف کشور، معمارزاده بود و نامش «حسین بن محمد معمار» معروف به «حسین لُرزاده». از کودکی هنر آموخت و از نوجوانی معماری. خیلی زود قریحه‌اش آشکار شد و کارهایی کرد کارستان. می بردندش برای کاخ‌سازی و عمارت‌آرایی. این‌طوری شد که در عمر ۹۸ ساله‌اش از هنرِ دستش یادگارها گذاشت برای ایرانی‌ها؛ از آرامگاه فردوسی گرفته تا کاخ مرمر و کاخ سبز و سردر دارالفنون و سردر بانک شاهی (تجارت فعلی). همه کارهایش این‌ها نبود؛ لُرزاده بیش از این‌ها بود. آدم دیگری بود و «معمار محراب‌ها» بود.
دسته بندی